Krótka historia pewnej społecznościówki

Już ta wieść dawno do wszystkich dotarła - serwis Ning.com, popularny kreator społecznościówek, wprowadza obowiązkowe opłaty. Pisał o tym Khaki na swoim blogu, jednocześnie przepraszając wszystkich tych, którzy skusili się Ninga i spróbowali go wykorzystać jako alternatywa dla forum dla grupy rpgowej. No cóż... Ja się skusiłem i teraz przychodzi mi pożegnać się ze swoim tworem, dlatego też postanowiłem w kilku słowach uwiecznić naszą małą społecznościówkę. Przy czym nie mam za złe Khakiemu, że polecał akurat Ninga - któż mógł przewidzieć, że akurat tak się stanie?

Nie ukrywam, że o możliwości stworzenia serwisu dla moich znajomych RPGraczy myślałem już dawno, jednak impulsem do podjęcia zdecydowanego kroku, była rozmowa z Pluszakiem, jednym z moich znajomych. Chodziło o to, że czasem ciężko jest się umówić na sesje - najpierw zagaduje się do kogoś na gg, potem dzwoni się do innego, potem znów trzeba potwierdzać godzinę, komuś coś nie pasuje, plany się zmieniają, znów trzeba do wszystkich dzwonić itd. Padła propozycja stworzenia zamkniętego forum, ale wtedy przypomniały mi się wpisy blogowe Khakiego i Borejki więc po krótkiej dyskusji wybór padł na Ninga. Dzięki temu powstał The Gamers, nasz prywatny serwis RPGowy (nazwa na cześć znanego filmu o rpgowcach).


The Gamers służył nam przede wszystkim do zmawiania się na sesje. W prosty sposób można było powiadamiać znajomych o planowanych grach i na bieżąco aktualizować swoje plany związanie z sesjami. Było to o tyle użyteczne, że w naszej grupie jest dużo przechodnich Mistrzów Gry, którzy raz sami prowadzą, a czasem grają u innych. Zdarza się przecież, że jedna osoba gra w różne kampanie i znając jej harmonogram łatwo można zaplanować sesje z jej udziałem.

Ciekawym rozwiązaniem były grupy, które w naszej społecznościówce były po prostu wyznacznikiem cyklicznych sesji i kampanii. Każda grupa to kampania u jednego Mistrza Gry. Był więc mój cykl sesji do Monastyru (Ostatnia Wspólna Jesień opisywana na blogu), była pluszakowa kampania do L5K (również na blogu), czy wreszcie planowana kontynuacja Trylogii Tatrzańskiej autorstwa Procenta (Zew Cthulhu w polskich górach - relacja tutaj) a także kampania w Księżyce Magii, system autorski Samalaia (jakby ktoś byłby zainteresowany, forum jest dostępne). Było wiadomo kto gra u kogo. Dodatkowo w grupie można było publikować materiały do sesji - listę najważniejszych NPCów, pomoce dla graczy, mapy itp.

Blogów używaliśmy jako prywatnego zbioru kart postaci. Każdy z grających zamieszczał tam informacje o swoich bohaterach - rysunek, historię, statystyki. Dzięki temu Mistrz Gry miał zawsze dostęp do kart i w razie czego mógł się do nich odwołać w czasie przygotowania przygody. Z kolei gracze mogli przypomnieć sobie jakimi bohaterami grają pozostali członkowie drużyny (przecież na sesja zdarza się, że graczom ciężko jest zapamiętać nawet imiona!), a gdy ktoś zapomni na sesji karty wystarczy wejść na stronkę i pobrać plik.

Trochę żal, że tak to się kończy, bo jednak włożyliśmy w ten mały serwis trochę pracy i cieszyliśmy się nim jak dzieci. Sprawdził się jako pomoc do gry i z pewnością korzystalibyśmy z niego nadal, gdyby nie polityka biznesowa Ning.com. Serwis nie jest tak rewelacyjny żebym miał za niego płacić - z wad wystarczy wymienić niedziałające formatowanie blogów, mała możliwość konfiguracji witryny, mała ilość szablonów. Dlatego też Ningowi mówimy papa i szukamy jakiejś alternatywy (ktoś może testował już jakieś inne serwisy?).

Dla ciekawych udostępniłem publicznie The Gamers - można go przeglądać póki jeszcze nie został skasowany.

PS: Grafika z logo Ning.com pochodzi z blogu Khakiego.